برنامه ريزي توسعه گردشگري در ايران
در نظام برنامه ريزي توسعه ايران كه با اجراي نخستين برنامه عمراني در سال ۱۳۲۷ در عمل شكل واقعي به خود مي گيرد ، نخست به دليل آن كه اين صنعت از هيچ نهاد اداري پشتيباني كننده مهمي در بدنه دولت برخوردا نبود ، گردشگري جايگاهي نيز در برنامه توسعه اول و دوم نداشت . در واقع با ايجاد مديريت جهانگردي و فرهنگ و هنر در سازمان برنامه و بودجه وقت ( ۱۳۴۷) امر برنامه ريزي در اين خصوص آغاز گرديد و اين مديريت با همكاري سازمان جلب سياحان كه در ۱۳۴۲ تأسيس شده بود به امر برنامه ريزي گردشگري اهتمام ورزيدند . در برنامه سوم عمراني نيز اگر چه سرفصل خاصي براي گردشگري منظور نگرديده بود ليكن اقدامات مؤثري در جهت توسعه فضاها و امكانات گردشگري از قبيل هتل ها و رستورانهاي شهري و بين راهي برداشته شد و موضوع امكانات نظارتي بر واحدهاي بخش خصوصي جدي تر گرفته شد . در برنامه عمراني چهارم ( ۵۱ ـ ۱۳۴۶ ) پيش بيني گرديد كه تعداد گردشگران تا 520 هزار نفر افزايش يابد و اقداماتي در جهت طولاني تر شدن مدت اقامت آنها حداقل تا 8 روز پيش بيني شود ، توسعه مسيرهاي گردشگري در شمال كشور نيز مد نظر قرار گرفت .
ادامه آنرا در اینجا مطالعه فرمایید
سیاست های توسعه گردشگری در ایران و سوریه
برنامه ,توسعه ,گردشگري ,كه ,ريزي ,نيز ,برنامه ريزي ,در برنامه ,در جهت ,برنامه عمراني ,امر برنامه
درباره این سایت